MISA MALU

Onze 2 vrije daagjes bij Misa Malu doorgebracht, een waar paradijsje hier in Mombasa.
De eerste dag een welverdiende luierdag heerlijk gezwommen-en gegeten.

De tweede dag een tocht van 25 km gefietst onder begeleiding van Luc de eigenaar van Misa Malu, een route met gemengde gevoelens, van heel arm naar rijk aanschouwd, erg dubbel, mensen die echt niets hebben- van naar mensen die alles hebben. 1 voorbeeld: in het armste gebied wonen vele gezinnen samen in een woning-is geen water-huizen die je amper huizen kunt noemen-kleding aan het lijf alles zijn todden-al het afval beland op straat of waar maar plek is- er heersen allerlei ziektes waaronder Malaria en het sterfte cijfer is erg hoog.
Komende vanuit Ned. is dit haast niet te bevatten en lijkt het op een film waar je doorheen fietst zoals je wel eens voorbij ziet komen op TV, maar het is wel terdege echt en besef je dit tot in het diepste van je ziel, hoe goed wij het hebben en daar dankbaar voor zijn. Wat ons erg ontroerde was vooral in dit gebied groot en klein ons groette met jambo jambo in de volksmond welkom betekend niet met de betekenis daar zijn blanken en dan krijgen we wel iets…. Dit waren echt gemeende groeten en er werd niet geschooid.
Het rijke gedeelte zijn heel grote huizen waar hoge muren met glasscherven en prikkeldraad erop, grote poort die altijd op slot is en 2 bewakers achter de poort,
Dit voor privé en diefstal.
In de straten van Mombasa zie je overal links en rechts winkeltjes opgezet door de lokale bevolking waar zij de gehele dag hun koopwaar proberen te verkopen.
In hoeverre dat je het winkeltjes kunt noemen het zijn vaak wat palen met planken en golfplaten.
Ook nam Luc ons mee naar het buitengebied van de gevangenis waar 6.500 gevangene dwangarbeid moeten verrichten. Al heb je een miljoen-kip of konijn gestolen dat staat gelijk aan 25 of 30 jaar dwangarbeid, dit geld ook voor vrouwen maar hebben deze kinderen vanaf 0 jaar deze gaan tot de 4 jaar mee de gevangenis in en zijn overgeleverd aan hun lot, want moeders kijken ook vaak daar niet meer naar om.
Door een echt Afrikaans dorpje gefietst te zijn, nog echte hutjes met rieten dakjes
Kwamen we zowaar bij een Nederlander die hier een bar runt, waar onze stop was en lekker wat hebben gedronken.
Daarna weer op de fiets, deelname aan het verkeer in de hoofdstraat een verhaal apart:een ieder let opzichzelf, regels zijn er niet alleen al het links rijden is enorm opletten, wegwerkzaamheden een groot gat gegraven midden in de hoofdstraat met zo je ziet maar hoe je er langs komt, geen wegafzetting te bekennen, opletten voor gaten in de weg die massaal aanwezig zijn en door het zand langs de weg veel stof happen hier kennen ze geen schoonauto rijden dus veel zwarte blaak.

We beleven iedere dag zoveel nieuws en genieten iedere dag met volle teugen.

Als internet het toelaat horen jullie weer zo spoedig mogelijk van ons, want wat is het fijn om jullie een stukje mee te laten beleven daar in het verre Nederland.